چرا در حالی که ورزش هم می کنیم لاغر نمی شویم؟

چرا هر چه تلاش می کنیم به هدفی که می خواهیم نمی رسیم؟ این یکی از بزرگترین سوالاتی بود که برای سالیان در ذهنم بود. هدفم کاهش دادن وزنم بود و به دنبال این بودم که در کمتر از یک مدت زمان دو یا سه ماهه به آرزویی که در سر داشتم برسم. بعد از سالها تلاش و سالها شکست خوردن متوجه این موضوع شدم که هدفگذاری اشتباهی برای رسیدن به موفقیت در کاهش وزن انتخاب کرده ام. چرا اشتباه ؟ به این دلیل که ورزش و تحرک صرفا راهی برای رسیدن به یک اندام ایده آل نیستند. بگذارید درستش کنم. بهتر است بگوییم اصلا راهی برای لاغر شدن نیستند؟ اما چرا ؟ سالها پیش کتابی می خواندم که ارتباط انجام کار و خوشحالی و احساس موفقیت را در یک راستا تعریف می کرد. در کتابی که هم اکنون نام آن را به خاطر ندارم تعریفی از حرکت شده بود. تعریفی که مرا به فکر فرو برده بود. کاری که انجام می دهید و به آن علاقه دارید مفهوم صحیح شادمانی و احساس موفقیت است.

شروع کردم به واکاوی عملکردی که طی چند سال برای رسیدن به بزرگترین هدف زندگیم یعنی لاغری بود و متوجه شدم که این بزرگترین هدفم نیست که با ورزش کردن لاغر شوم. لازم نیست با ورزش کردن به خودم آسیب برسانم و برای داشتن یک اندام ایده آل به خودم زحمت فراوان بدهم. فقط کافی بود به نکاتی کوچک توجه کنم که آنقدر ساده بودند که برای اینکه بخواهم آنها را انجام بدهم وقتی نمی گذاشتم. اما در این مقاله می خواهم برخی از این نکات را با شما در میان بگذارم.

” کاری که انجام می دهید و به آن علاقه دارید مفهوم صحیح شادمانی و احساس موفقیت است ”

فشار بیشتر یا فشار کمتر ؟

یکی از اشتباهات رایج افرادی که شروع به ورزش می کنند تا لاغر شوند، فشار نامتوازن برای لاغرتر شدن است. مثلا همین چند روز پیش یک فرد را دیدم که به یاد گذشته خودم افتادم. مردی ۳۰ ساله که برای شروع یک ورزش به باشگاه آمده بود و اولین روزی بود که ورزش خود را شروع می کرد. علاوه بر لباس و کفش نامناسبی که بر تن داشت، شروع کرد به دویدن بر روی تردمیل هنوز ۱ دقیقه از شروع کار با تردمیل نگذشته بود که سرعت تردمیل را بالا برد. بعد از ۵ دقیقه چنان سرعت تردمیل بالا رفته بود که دیگر توان کنترل دستگاه تردمیل از دستش در رفته بود. مربی بلافاصله متوجه ماجرا شد و دستگاه تردمیل را خاموش کرد تا فرد ورزشکار آسیب بیشتری نبیند. خوش به حالش! چند سال پیش همین اتفاق برایم افتاد اما کسی نبود که گوشزد کند که باید حواست را جمع کنی.

بالا بودن شدت هنگام ورزش چیزی است که به خودی خود نمی تواند به روند رو به رشد ما برای رسیدن به یک اندام لاغر کمک کند. بدن انسان به شکلی جالب طراحی شده است.انسان در بدن خود گیرنده هایی دارد که ارتباطی عمیق ما بین اعصاب و  عضلات  برقرار می کند. در صورتی که شدت ورزش یا تحرکی که انجام می دهیم زیاد باشد، احتمال زیادی دارد که خیلی زود از ورزشی که می کردیم دست بکشیم. یا بدتر از آن اینکه مدت زمان درد های عضلانی بعد از تمرین طولانی شده و حالت تمرین زدگی که بیشتر حالتی بیمارگونه در زمینه روانی است دچار شویم.

” بالا بودن شدت هنگام ورزش چیزی است که به خودی خود نمی تواند به روند رو به رشد ما برای رسیدن به یک اندام لاغر کمک کند ”

شدت باید به چه صورت باشد؟

اگر به طور مرتب روزانه ۸ تا ۹ ساعت خواب عمیق دارید و غذای دریافتی شما از مواد غذایی با ارزش غذایی بالا ( منظور کالری نیست! ) باشد، می بایست به شکلی تمرین کنید که بعد از زمان ورزش احساس نشاط داشته باشید و احساس خستگی به سراغ شما نیامده باشد. بگذارید مطلب را واضح تر توضیح دهم. مثلا کسی که به باشگاه بدنسازی می رود و شروع به ورزش می کند شاید در روزهای اول احساس درد زیادی در بدن داشته باشد که در علم فیزیولوژی ورزشی به آن کوفتگی عضلانی می گویند. بعد از مدتی عضلات و اعصاب با شرایط جدید کنار می آیند و دیگر با وزنه زدن مشکلی ندارند. در اینجا فرد مبتدی می بایست فشار را بیشتر کند تا عضلات تحریک شود. حالا که از فشار بیشتر صحبت کردیم باید این نکته را گوشزد کنیم که منظورمان فشاری نیست که باعث شود فرد احساس خستگی زیاد کند و یا به شکلی باشد که راحت باشد. دقیقا در این توضیح به دنبال این هستیم تا بگوییم فرد باید خود را در یک چالش ببیند. از قدرت عضلات خود استفاده کند. مثلا اگر خانمی با وزن ۱۲۰ کیلو گرم هستید، شاید کار کردن با یک وزنه ۵ کیلویی برای ماه اول بد نباشد اما برای ماه دوم اصلا مناسب نیست و باید میزان آن افزایش یابد.

” متاسفانه هنوز افرادی را می بینم که بعد از گذشت ۱ سال از ورزش خود مانند یک مبتدی حرکات را اجرا می کنند و از وزنه بسیار کوچکی استفاده می کنند و هنوز تصور می کنند که می توانند با این شیوه چربی های بدن شان را برای سوختن تحریک کنند! ”

این نکته حتی درباره ورزش های هوازی ( معروف به چربی سوز ) هم صدق می کند. شدت بسیار بالای تمرینات هوازی ( منظور از شدت می تواند مدت تمرین یا ضربان قلب باشد ) در صورتی که از کنترل خارج شود و به یکباره زیاد شود می تواند افراد را دچار استرس و آسیب های بسیار جدی تر از مشکل چاقی کند! برعکس همین موضوع برای افرادی صدق می کند که تمرینات هوازی خود را به خوبی اجرا نمی کنند. پایین بودن شدت تمرین و اجرای غلط حرکات ورزشی یعنی اجرای ناصحیح و ناکارآمد ورزش برای رسیدن به وزن ایده آل. باید تعادل در تحرک را در نظر بگیرید.مدت زمان ورزش نباید در دو سال اول ورزش کردن بیشتر از دو ساعت به طور مداوم باشد.

مسئله خوردن در روند کاهش وزن

سالیانه هزاران برگه رژیم غذایی نوشته می شود. اما بی توجه به اینکه نمی توانیم برنامه ها را دنبال کنیم همیشه درگیر با مسائل پیرامون خوردن هستیم . اینکه نمی توانیم وزن کم کنیم با اینکه به خوبی ورزش می کنیم، همان قدر بی ارتباط با خوردن است که همان قدر با خوردن در ارتباط است! همیشه فکر می کنیم که لحظه ای می رسد که همه چیز را تحت کنترل خواهیم داشت اما چند سال است که آن لحظه نرسیده است؟ آیا کافی نیست که به آسیب زدن به خودمان با خوردن بی رویه مواد غذایی فاقد ارزش دست برداریم؟ آیا لازم نیست وقتی می خواهیم به ورزش برویم و یا کمی بی خواب می شویم بیخیال خوردن بشویم؟ آیا بهتر نیست اجازه بدهیم که سرزمین هایی که در بدن ما قرار دارند و به آنها بافت ( عضو ) نام دارد کارشان را به نحو احسن انجام دهند؟ تا کنون از خودتان پرسیده اید وقتی از دستوراتی که نمی توانستید برای همیشه آنها را اجرا کنید و مرتب از آن تخطی می کرده اید، چرا هنوز همان عادت های قدیمی و کارهای قدیمی را تکرار می کنید؟

همانطور که گفتم اگر هنوز یکی از تفریحات شما خوردن است و اگر هنوز از غذا به عنوان یک مُسَکِن استفاده می کنید، بهتر است خود را متوقف کنید. لحظه ای بیندیشید و بیخیال آن چیزهایی شوید که به شما کمک نمی کرده اند. خوردن مواد قندی که تصور نمی کنید شما را چاق می کنند، حجم زیاد غذاهایی که مازاد آن جاذبه زمین را عاشق شما می کنند و همه اینها به شما می گویند باید برای چاق بودن زجر بیشتری را تحمل کنید تا اینکه لاغر تر شوید و احساس بهتری کنید!